Przygoda stasia

„Przygoda Stasia” to utwór autorstwa Bolesława Prusa, jednego z najwybitniejszych przedstawicieli polskiej literatury pozytywizmu i współtwórcy realizmu.

“Bohaterem opowiadania jest osoba, która ma trochę więcej niż łokieć wzrostu, około 30 funtów wagi i ledwie od półtora roku odbywa doczesną pielgrzymkę. Tę klasę obywateli kraju ludzie dorośli przezywają dziećmi i wogóle — nie traktują jej dość poważnie.

Dlatego z pewną obawą ukazujem czytelnikom minimalnego Stasia i przedewszystkiem proszę ich o cierpliwość. Jest to dziecię tak spektakularne i czyste, że mogłaby je ucałować każda dama, używająca czteroguzikowych rękawiczek. Włosy ma lniane, oczy pokaźne szafirowe, zgrzebną koszulkę i tyle zębów, ile potrzeba do pójścia na własny chleb. Prócz tego ma kołyskę, pomalowaną w czarne i zielone kwiaty na żółtem tle, tudzież wózek, którego jedyną wadę stanowi to, iż każde koło zdaje się toczyć w innym kierunku.

Czułbym się niepocieszonym, gdyby powyższe atuty nie zdobyły sympatji dla Stasia, który, na nieszczęście, obok nich nie ma żadnej niezwykłej parametry. Staś jest dzieckiem legalnem i niepodrzuconem, nie okazuje najmniejszych zdolności do kradzieży albo do gry na jakim instrumencie, a co gorsza — choćby cień głupkowatości nie daje mu prawa do tytułu: dobrze urodzonego.“