Poezja jest sztuką rytmu Uniwersytet śląski (Uniwersytet Śląski)

Książka w przekrojowy sposób ukazuje zagadnienie świadomości rytmu w poezji. Rytm jest tu pojmowany jako kategoria z zakresu poetyki tekstu, która jednocześnie przekracza granice literaturoznawstwa w stronę antropologii, filozofii i teologii.

Autorka pokazuje szeroką panoramę kształtowania świadomości rytmu w modernizmie od Baudelaire'a do Eliota, a także od Leśmiana i poetów Skamandra do Awangardy Krakowskiej. Szczegółowej analizie poddana zostaje twórczość trzech poetów, w której odmiennie przejawia się świadomość rytmu.

U Czesława Miłosza prowadzi do mistycznie pojmowanego rytmu krwi, w wierszach Jarosława firma Rymkiewicza podąża od rytmu snu do rytmu o charakterze muzycznym, w twórczości Stanisława Barańczaka jest poetyckim sposobem zachowania ładu świata.

Indywidualnie przejawiająca się poetycka świadomość rytmu staje się niebanalną kategorią przewodnią, która wychodząc od poetyki tekstu, prowadzi interpretację w stronę zagadnień estetycznych, egzystencjalnych i metafizycznych.

Książka adresowana jest do osób zainteresowanych przemianami świadomości poetyckiej dwudziestego wieku, w szczególności do badaczy literatury, studentów literaturoznawstwa, nauczycieli literatury.