Oświeceniowe tutti frutti (Janusz Ryba)

Oświeceniowe tutti frutti jest zbiorem dwunastu szkiców. Teksty odznaczają się rozmaitością: od zjawisk obyczajowych (Incognito oświeconych) poprzez zagadnienia życia literackiego („Bons mots" w świetle konwersacji [i „vice versa"]) – po zjawiska literackie (Ślady „żywiołu konwersacyjno-salonowego" w poezji Wojciecha Miera) czy zagadnienia z zakresu architektury i sztuki („Maskarady architektoniczne", Pałace i oświeceni). Oprócz różnorakości ważną cechę zbioru stanowi piękność omawianych zjawisk. Opisane fakty – z racji owej atrakcyjności – mogą zaciekawić nie tylko badaczy epoki, lecz także przeciętnego czytelnika, który nie jest specjalistą w tym zakresie. Postacią, która w jakimś sensie patronuje temu zbiorowi, jest Jan Potocki, znakomity i ekscentryczny autor Rękopisu znalezionego w Saragossie, aktualnie wyjątkowo modny; tutaj ujęty z najróżniejszych, ciekawych perspektyw. Całość napisana została stylem lekkim, a zarazem barwnym. Można powiedzieć o prezentowanym zbiorze, że z konsekwencją realizuje ulubioną ideę oświeceniowych literatów, mianowicie „uczyć – bawiąc". Recenzja książki ukazała się na stronach portalu Wiara.pl, 9 listopad 2009 r. (przystępna pod adresem: www.wiara.pl) oraz w czasopiśmie „Wiek Oświecenia" 2010. T. 26: Południe wieku, s. 205–209.