Zespół Downa to powszechnie znana choroba uwarunkowana genetycznie. Niemal każdy człowiek potrafiłby rozpoznać i wymienić jej widoczne właściwości. Interesują się nią równocześnie badacze z różnorodnych dziedzin nauki, jak i praktycy zajmujący się usprawnianiem przeróżnych aspektów życia osób nią dotkniętych. Na świecie powstało mnóstwo stowarzyszeń i fundacji poświęconych problemom osób z zespołem Downa i ich rodzinom/opiekunom. Wydawane są czasopisma związane z tym zaburzeniem: "Down Syndrome, Research and Practice", "Down Syndrome Quarterly", "Bardziej Kochani". W 2006 roku Stowarzyszenie Down Syndrome International w ramach kampanii informującej społeczeństwo o tej chorobie i problemach doświadczanych poprzez osoby z zespołem uchwaliło 21 marca Światowym Dniem Zespołu Downa. W kontekście przedstawionej charakterystyki osób z zespołem Downa temat, który będzie poniżej poruszany, wydaje się niedużo znany, w pewien sposób niespodziewany, ponieważ nieco niezgodny ze stereotypowym poglądem na "wiecznie szczęśliwe" i serdeczne i życzliwe osoby z zespołem Downa. Praca poświęcona jest bowiem problemom zdrowia psychicznego u osób z trisomią 21. Chciano też zwrócić uwagę na to, jak pokaźny trud osoby te i ich otoczenie muszą wkładać w to, aby przezwyciężyć takie problemy, by mimo często w sporym stopniu biologicznie uwarunkowanych właściwości móc zachować pogodę ducha i serdeczność w stosunku do innych. W świetle współczesnej wiedzy, a także na podstawie obserwacji klinicznych można stwierdzić, że u osób tych występuje o sporo więcej zaburzeń emocjonalnych i zaburzeń w zachowaniu aniżeli u osób z ogólnej populacji, choć trzeba dodać, że jest ich mniej w porównaniu z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie z innych przyczyn. Prowadzone badania posiadają na celu dokładne poznanie tych problemów, czyli określenie ich przyczyn, typowego sposobu przejawiania się, a typowo opracowania wydajnych metod terapii. Pokaźne wydaje się dogłębne poznanie doświadczanych poprzez dzieci, młodzież, dorosłych z zespołem Downa trudności w funkcjonowaniu. Nasza wiedza na temat ich wewnętrznego doświadczania, a także sposobu przejawiania się w zachowaniu upraszcza przyjmowanie właściwych postaw wobec nich. Pomaga także opracowywać formy terapii dla tych osób i dla ich rodziców czy opiekunów. Lepsze poznanie tego wszystkiego, z czym zmagają się na co dzień, na pewno usprawnia dostrzeżenie najszczególniejszych wartości, odróżnianie tego, co ważne, od spraw mniej ważnych. Książka adresowana jest do osób, których życie albo praca zawodowa scala się z zespołem Downa. Zainteresuje bez dwóch zdań rodziców, którzy codziennie stawiają czoła nieprzystępnym doświadczeniom swoich dzieci. Może być także {pomocn|przydatn)a w poszerzeniu wiedzy, jaką posiadają na temat tej choroby lekarze, psycholodzy, pedagodzy i inni specjaliści. Mogą po nią sięgnąć studenci medycyny, psychologii, pedagogiki.