Celem autorki było zdefiniowanie i usystematyzowanie gatunków literacko-dziennikarskich powstających współcześnie, w czasie postprawdy,, a także warunkowanych zwrotem performatywnym. Autorka odtwarza historyczne tło narodzin powieści, a także dziennikarstwa, a następnie analizuje realizacje gatunków literacko-dziennikarskich ostatnich dwu dekad w literaturze polskiej. Zjawiska te interpretuje w odniesieniu do analogicznych gatunków w literaturze anglojęzycznej.
Książka stanowi atrakcyjne studium na temat współczesnego, szeroko rozumianego reportażu. Napisana kompetentnie i interesująco, będzie, jak sądzę, ważną lekturą dla czytelników zajmujących się formami literacko-dziennikarskimi. Autorka wykorzystała oryginalny pomysł uporządkowania – na tle historycznym i europejskim – nowych gatunków dziennikarskich, wyłaniających się z kolejnych zwrotów w humanistyce. Nowoczesność pracy polega na umiejętnym przełamywaniu poprzez autorkę stylu naukowego stylem dziennikarskim, felietonowym, co jest na pewno zaletą książki napisanej „z pazurem”, miejscami lekko i dowcipnie, wyjątkowo gdy autorka włącza w narrację anegdoty. Eklektyczność stylu – zindywidualizowanego i oryginalnego – właściwie koresponduje z rozważanymi poprzez nią gatunkami-hybrydami.
Z recenzji dr hab. Elżbiety Konończuk, prof. UwB