wybór tekstów można żeby nazwać swoistym filozoficznym Vade mecum Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Vade mecum – czyli „idź ze mną”. Niekoniecznie „za mną”, lecz właśnie „ze mną”. A to znaczy także, iż odwiedzać będziemy mogli także innych myślicieli, i to jednocześnie tych, od których będziemy się uczyć, jak i tych, z którymi przyjdzie nam dyskutować. (…)
Ze wstępu prof. Władysława Stróżewskiego
Książka została przygotowana w sposób mający na celu jak najpełniejsze zaprezentowanie filozofii Jana Pawła II. Cztery główne rozdziały wskazują na zasadnicze orientacje przedmiotowe, jakie dają się w niej wyznaczyć, a ich układ odpowiada także ich rzeczywistej chronologii. Najpierw bowiem Karol Wojtyła rozmyślał nad Bogiem, z biegiem czasu podejmując w swojej refleksji kwestię człowieka, z początku w aspekcie szczególnie potężnej strony jego życia (dzieło Miłość i odpowiedzialność), potem zaś podstawowego rozmiaru, prowadzącego do stworzenia syntezy dotychczasowych przemyśleń (Osoba i czyn). Gdy został papieżem, jego, z konieczności już nie akademicka, myśl filozoficzna zaczęła dotykać problemów kultury, współczesnego świata, jego perspektyw. W ostatniej części poszczególne fragmenty jego pism nieraz zostały poprzedzone wyjątkami z innych filozofów, do których papież się odnosił albo do których, także na zasadzie opozycji, jego myśl można by odnieść. Obecne tu na dodatek urywki oficjalnych dokumentów papieskich, zamieszczane zaraz po fragmentach filozoficznych, z którymi korespondują, mają pomóc w ujęciu informacji zagadnień w przeważnie już wyraźnie innym, niemniej interesującym, komplementarnym dla filozoficznego, teologicznym świetle.
Niewątpliwym walorem książki jest wnikliwy, atrakcyjny wstęp profesora Władysława Stróżewskiego. Jak twierdzi profesor ”dostatek myśli teologicznej pozwala uznać Ojca świętego Jana Pawła II za najwybitniejszego wśród papieży filozofa”.