Metody natryskiwania cieplnego są jednymi z najbardziej uniwersalnych technik nanoszenia materiałów powłokowych na materiał podłoża. Umożliwiają one wytwarzanie warstw srebrnych, ceramicznych, jak i kompozytowych, równocześnie na podłożach srebrnych, jak i ceramicznych.
Niekorzystny stan naprężeń własnych zarówno w powłoce, jak również na granicy powłoki i podłoża, może posiadać decydujący wpływ na trwałość eksploatacyjną stworzonych powłok i warstw. Ocena stanu naprężeń w natryskiwanych warstwach i wytworzonych warstwach prowadzona jest metodami analitycznymi, eksperymentalnymi i z użyciem analiz numerycznych.
W monografii omówiono założenia do budowy modelu komputerowego układu warstwa metalowa–podłoże ceramiczne pod kątem analizy naprężeń powstałych w procesie natryskiwania termicznego powłok. Na ich podstawie zbudowano model komputerowy (oparty na metodzie elementów skończonych) w celu analizy i prognozowania naprężeń w otrzymywanych warstwach.
Zamieszczono także wyniki wpływu szybkości uderzenia cząstki oraz typu materiału powłokowego (Cu, Ti) i podłoża (ceramika Al2O3, żelazo) na deformację cząstki, rozkład pola temperatury, a także pola naprężeń w analizie obejmującej fazę tworzenia się powłoki.
Określono wpływ ilości zaimplementowanych podwarstw, z których składa się warstwa, na wielkość i rozkład naprężeń własnych w powłoce po jej utworzeniu i ochłodzeniu do temperatury otoczenia. Zbudowane modele komputerowe weryfikowano poprzez pomiary wygięcia próbek po procesie natryskiwania termicznego i analityczne obliczenia naprężeń w warstwach na podstawie ich krzywizny wygięcia.