Niedostosowanie społeczne dzieci i młodzieży to jedno z bardziej widocznych zagrożeń współczesnego społeczeństwa. Rosnąca liczba przejawów demoralizacji i niska skuteczność oddziaływań wychowawczych świadczą w sposób jednoznaczny o tym, że pomimo zmian, jakie zachodzą w systemie resocjalizacji nieletnich, system ten nadal nie spełnia pokładanych w nim pragnień.
W przeświadczeniu autorów publikacji tylko oddziaływania oparte na profilaktyce i wysokich stan-dardach organizacyjnych (infrastrukturalnych i opiekuńczo-wychowawczych) oraz zmiany metodyczno-programowe, wynikające z realizacji założeń twórczej pedagogiki resocjalizacyjnej, mogą przyczynić się do zmniejszenia stopnia zagrożenia niedostosowaniem społecznym dzieci i młodzieży.