Żydowskie (nie)męskości. o przedwojennej twórczości adolfa rudnickiego (Gaweł Janik)

Monografia stanowić ma typ kompletnego przewodnika po przedwojennej twórczości Adolfa Rudnickiego. Autor uwzględnił w niej wszystkie wydane wówczas utwory pisarza – zarówno książki, jak i opowiadania opublikowane na łamach prasy, a także fragmenty niewydanego nigdy w całości dramatu.

Pracę otwiera rozdział, w którym badacz odtwarza niemal wszystkie przedwojenne głosy krytyków literackich na temat wydanych wówczas utworów Rudnickiego. Celem autora było skonfrontowanie głosów badaczy, zdaniem których Rudnicki już od momentu swego literackiego debiutu stał się ulubieńcem krytyki, z tekstami źródłowymi, a więc oryginalnymi recenzjami publikowanymi na łamach prasy przedwojennej.

Drugi rozdział dotyczy „żydowskości” przedwojennych utworów pisarza. Przedstawia przemiany w światopoglądzie pisarza, którego na początku lat trzydziestych cechowała wyraźna postawa asymilatorska, w trakcie gdy tuż przed wybuchem II wojny światowej, jego głos słychać było już po stronie krytyków asymilacji.

Najważniejszą część monografii stanowi rozdział trzeci, będący autorską próbą odczytania przedwojennej prozy Rudnickiego z perspektywy badań nad męskością. Badacz, w oparciu o najnowsze metodologie z zakresu men's, gender i queer studies oraz uwzględniając konteksty społeczne i kulturowe, podejmuje się próby wyróznionia tekstualnej wieloseksualności podmiotu Rudnickiego.

Specyfika utworów pisarza, z których niemal w pełni wykluczone zostały kobiety, poprzez długie lata nie została dostrzeżona, a poprzez to poprawnie opisana. Co więcej, męskość w tekstach Rudnickiego okazuje się nieraz wyjątkowo niemęska, zniewieściała, a także homoseksualna.

Monografia ta staje się więc próbą odczytania, mówiąc za Germanem Ritzem, „tajnych znaków” obecnych w międzywojennej twórczości pisarza, które pozwalają odczytać ją jako także homoseksualną, a tym samym dopisać Rudnickiego do grona pisarzy takich jak Jarosław Iwaszkiewicz czy Witold Gombrowicz.