Książka Przemeblowanie (w) wieczności. Wizje zaświatów w polskiej poezji współczesnej poświęcona jest analizie i interpretacji wyraźnych poetyckich stylizacji zaświatów występujących w utworach powstałych po 1945 roku.
Należy jednak zaznaczyć, iż wybrany materiał prezentuje zlaicyzowane wizje zaświatów, a z analizy wyłączone zostały wiersze, które, za Stefanem Sawickim czy Marią Jasińską-Wojtkowską, zaklasyfikować można jako religijne.
W utworach poetyckich stanowiących podstawę podejmowanych rozważań, nowy, doraźny system wierzeń i eschatologicznej nadziei na przezwyciężenie wszechogarniającej człowieka ponowoczesnego nicości, powstaje we wnętrzu tekstowego świata.
Utwory te stanowią swego typu projekcje światopoglądu społecznego, jednak w sporym stopniu czytelnik ma w nich do czynienia z indywidualnymi próbami odnalezienia Boga albo, ogólniej, kontaktu z Siłą Wyższą, bądź po prostu próbą ukojenia lęku przed śmiercią kończącą wszystko, przed istnieniem pozbawionym szans na dalsze trwanie.
Jednymi z kluczowych pytań w niniejszej monografii stały się te o przyczyny zagubienia, a także motywacje kreowania współczesnych zaświatów w polskiej poezji od drugiej połowy XX wieku.