Postkeynesizm. teoria endogenicznej kreacji pieniądza (Izabela Bludnik)

Celem niniejszego opracowania jest przybliżenie postkeynesowskiej teorii endogeniczności pieniądza jako koncepcji diametralnie rozmaitej od stanowiska głównego nurtu w odniesieniu do roli pieniądza w gospodarce, procesu jego oraz funkcji pełnionych przez bank centralny i system banków komercyjnych.

W pierwszym rozdziale skoncentrowano się na uwypukleniu podstawowych różnic pomiędzy ekonomią głównego nurtu a ekonomią heterodoksyjną. Na dodatek scharakteryzowano bliżej postkeynesizm i trzy jego odłamy – kaleckianizm, fundamentalizm (monetarny postkeynesizm) oraz sraffianizm (neoricardianizm).

Drugi rozdział został poświęcony opisowi funkcji pieniądza w ujęciu ekonomii neoklasycznej, J.M. Keynesa i postkeynesistów oraz definicjom egzogeniczności i endogeniczności pieniądza. Wyodrębniono tu także na wybrane punkty zwrotne w toczącym się od wieków sporze wokół natury pieniądza.

W kolejnym rozdziale skoncentrowano się na prekursorach postkeynesowskiej teorii endogeniczności pieniądza. Rozdziały czwarty i piąty przedstawiają bardziej szczegółowo dwa postkeynesowskie podejścia do endogeniczności podaży pieniądza, a mianowicie akomodacyjne i strukturalistyczne.

Próbę ich integracji zaprezentowano w ostatnim, szóstym rozdziale. W zakończeniu zawarto najważniejsze wnioski płynące z dokonanej analizy. Szczególną uwagę zwrócono na przydatność postkeynesowskiej teorii endogeniczności pieniądza w wyjaśnianiu wydarzeń ostatnich lat, zdominowanych przez gwałtowne perturbacje w sferze finansowej i próby aktywnego ich pokonania przy pomocy narzędzi monetarnych i fiskalnych.