Średniowiecze. obalanie mitów (Jacek K. Kowalski)

„To średniowiecze!” – wykrzykują wciąż lewicowi politycy i publicyści – „Nie ma powrotu do czasów, kiedy uczono, że Ziemia jest płaska!”.

Widmo przeciętniewiecza wciąż krąży po Europie jako ulubiony „chłopiec do bicia” katolickiej konserwy.

A my nie chcemy wcale bronić średniowiecza. Ono broni się samo, jak róża w zimowym ogrodzie. Ma swoje kolce, lecz ma również swoje piękno. Wszystkie „oświecone” mity o średniowieczu więcej mówią o naszej współczesności, niżeli o nim samym. I jak wszystkie zabobony dają się z łatwością wyjaśnić historycznie i racjonalnie.

• Ziemia jest płaska, ale tylko dla pewnej pani profesor
• Nic dla ciała, wszystko dla ducha, czyli rycerz, dama i libido
• Krucjaty budzą wstręt
• przeciętniewieczna kobieta w samczej opresji
• Pogarda ciała
• Symbolika katedry gotyckiej
• Germańska wyższość, słowiańska udoskonaloność i inne herezje
• Zabobon smutnego przeciętniewiecza
• Żyd na krucjacie, czyli pułapka (nie)oczywistości.
• Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej i płonący stos Jana Husa
• Horror i sztuka, czyli zakazana sekcja

Nie zamierzam podejmować dysputy na wszelkich frontach. To już zrobili inni. Zapraszam do spaceru: od mitów, drogą pogodnej gawędy, w głąb wieków przeciętnych.