Niska samoocena u dzieci (Margot Sunderland)

Dzieci powinny dorastać w miłości, w poczuciu, że są akceptowane i uwielbiane, że są nieszablonowe takie, jakie są. Dostarczenie poprzez rodziców trafnych wzorców zachowań i wsparcia jest potrzebne do utrwalenia pozytywnych postaw. To zapewnia dzieciom siłę, umiejętność radzenia sobie z trudnościami i jednostajne poczucie własnej wartości.

Dzieci z niską samooceną czują się nieważne, nie lubią siebie, wciąż posiadają poczucie, że nie są wystarczająco prawidłowe, są samokrytyczne, bezustannie spodziewają się kolejnych porażek lub rozczarowań.

Dzieci, które są odpychane, zawstydzane, krytykowane, którym daje się poznać, że są niechciane lub niepotrzebne, wykształcają sporo toksycznych, szkodliwych zachowań. Pozwalają się źle traktować, uważając, że nie zasługują na nic udoskonalonego, lub gnębią innych, ponieważ czują się bezwartościowe. Unikają konfrontacji, zaniżają znaczenie własnych osiągnięć, wycofują się z zamierzonych działań. Mogą również być bardziej podatne na zaburzenia psychiczne, w tym depresję.

CO eksponuje DZIECKO Z NISKĄ SAMOOCENĄ?

• Zbyt prosto się poddaje albo w ogóle nie podejmuje działania.
• Nie zabiera głosu, wstydzi się wyrażać własne zdanie.
• Przestaje wierzyć w pochwały, pozytywne opinie na swój temat, a nawet w to, że ktoś może je lubić lub kochać.
• Przyciąga prześladowców, niejednokrotnie wchodzi w rolę ofiary, nie broni się przed okrucieństwem czy cierpieniem – nie zna swoich granic.
• Idealizuje innych i deprecjonuje siebie.
• Nie lubi znamionować się z tłumu, stara się być „niewidoczne”.
• Rozwija negatywne myślenie i poczucie nieuniknionej porażki.
• Żyje z wewnętrznym krytykiem w głowie.
• Sabotuje prawidłowe wydarzenia, niszczy pozytywne relacje, odrzuca szczęście – czując, że na to nie zasługuje.
• Może przejawiać zachowania antyspołeczne i agresywne.
• Jest podatne na zaburzenia odżywiania, samookaleczanie i depresję.

DZIĘKI TEJ KSIĄŻCE:

• zrozumiesz dziecięce poczucie braku wartości;
• dotrzesz do źródeł niskiej samooceny dziecka;
• rozpoznasz emocje, które kryją się za jego „nieprzystępnym” zachowaniem;
• dowiesz się, jak rozmawiać z dzieckiem, by pomóc mu przepracować problemy;
• ułatwisz dziecku nazwanie niewypowiedzianych uczuć;
• nauczysz dziecko wyrażania własnych emocji i opinii;
• wzmocnisz poczucie własnej wartości dziecka.