Rozwój cywilizacyjny i ekonomiczny jest nienaruszalnie związany z miastami, a urbanizacja jest współcześnie charakterystycznym i stale postępującym procesem. W miastach i aglomeracjach koncentrują się zasoby materialne i ludzkie, działalność gospodarcza, a co za tym idzie produkcja dóbr i usług, przepływy kapitału i informacji, życie społeczne, naukowe i kulturalne.
Miasta, rozwijając się – nierzadko wskutek żywiołowych procesów społeczno-ekonomicznych – tworzą coraz bardziej złożone systemy przestrzenno-praktyczne. Prowadzi to do powstawania nieprzystępnych struktur wielkomiejskich.
Zadaniem gospodarki przestrzennej jest racjonalne przekształcanie tych struktur – tworzenie obszarów o optymalnych właściwościach, które wraz z ich zasobami przyczyniają się do rozwoju miast. Niniejsza praca powstała z myślą o przeprowadzeniu szerokich rozważań na temat planowania przestrzennego i gospodarki przestrzennej w Polsce, bardzo w kontekście roli, jaką odgrywają w rozwoju miast i większych układów miejskich (aglomeracji /metropolii).
Nawiązuje do koncepcji przestrzennej organizacji rozwoju społeczno-gospodarczego miast. Znaczenie książki dla nauk ekonomicznych ma charakter poznawczy i ergonomiczny. Wartość poznawcza polega na zebraniu, uporządkowaniu i rozszerzeniu wiedzy z zakresu planowania i gospodarki przestrzennej.
Monografia rozszerza i systematyzuje też wiedzę z tych obszarów, dodaje komponenty ekonomiki miast, zezwalając na osadzenie procesów zachodzących w polskich aglomeracjach w kontekście teoretycznym. Poręczne znaczenie pracy przejawia się w pełniejszym zrozumieniu zależności, mechanizmów i procesów zmian w rozwoju miast i aglomeracji (zilustrowanych przykładem obszaru metropolitalnego Poznania).