Współczesna architektura przedszkolna. studium obiektów zrealizowanych w warszawie w latach 2000-2018 (Agnieszka Starzyk)

Głównym celem badawczym monografii było wykazanie nowych tendencji kształtowania współczesnej architektury przedszkolnej w zakresie rozwiązań formalnych i funkcjonalno-przestrzennych wpływających na technikę pracy przedszkola i na procesy opiekuńcze, wychowawcze i edukacyjne.

Opracowanie składa się z pięciu rozdziałów. We wstępie przedstawiono motywację podjęcia tematu, sprecyzowano przedmiot, zakres i cel badań, określono metody, narzędzia i kryteria badawcze, opisano stan badań oraz zdefiniowano podstawowe terminy.

W rozdziale 2 omówiono badania dotyczące współczesnych tendencji formalno-estetycznych, funkcjonalno-przestrzennych i prośrodowiskowych w kontekście architektury asygnowanej dla dzieci. Rozdział 3 podzielono na dwa powiązane ze sobą obszary tematyczne – Architekturę przedszkolną w Europie i na świecie oraz Architekturę przedszkolną w Polsce.

W obu podrozdziałach przeanalizowano kształt dziejów wychowania przedszkolnego, zarys historii architektury przedszkolnej oraz współczesne tendencje kształtowania architektury przedszkolnej. W podrozdziale dotyczącym Polski ponadto poddano analizie prawodawstwo w zakresie obiektów wychowania przedszkolnego oraz zmienność założeń funkcjonalno-przestrzennych w latach 1918–2018.

W rozdziale 4 omówiono badania ilościowe i jakościowe przeprowadzone w formie badań terenowych, ankietowych i luźnych wywiadów z dyrektorkami przedszkoli. Rozdział 5. Gromadzi wnioski, rekomendacje i omówienie wyzwań przyszłości.

Bogaty materiał badawczy i dokumentacyjny pozwolił na wyciągnięcie wniosków dotyczących kształtowania współczesnej architektury przedszkolnej z myślą o głównym odbiorcy (dziecku) i innych użytkownikach.

konsekwencją badań są rekomendacje w formie autorskiej listy kontrolnej (narzędzie badawcze do oceny jakościowej) w zakresie kształtowania współczesnych obiektów przedszkolnych.