Olfaktometryczna metoda oceny stopnia biostabilizacji w instalacjach mechaniczno-biologicznego przetwarzania (Mirosław Szyłak-Szydłowski)

Monitorowanie emisji związków złowonnych jest bez wątpienia jednym z istotnych zagadnień w procesie kontroli stabilizacji odpadów komunalnych, zachodzącej m.in. W instalacjach mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów (MBP).

W Europie, do oceny stopnia biostabilizacji stosuje się równocześnie beztlenowe, jak i tlenowe testy aktywności mikrobiologicznej. Wykonanie analizy w oparciu o najczęściej używane testy może trwać do 7 dni, zaś decyzje o zakończeniu pierwszej fazy (termofilowej), muszą być podejmowane w czasie rzeczywistym.

Ze względu na czasochłonność tych badań, sugeruje się zastąpienie albo uzupełnienie wyżej wymienionych testów takimi oznaczeniami, które pozwolą na uzyskanie wyniku in situ, w warunkach procesowych, w krótkim czasie, „online".

Problemem badawczym była weryfikacja stwierdzenia, czy badania olfaktometryczne(ze szczególnym uwzględnieniem badań in situ) mogą być odpowiednią, adekwatną techniką do monitorowania cyklu tlenowej stabilizacji odpadów komunalnych.

w trakcie jego realizacji scharakteryzowano zależności między stężeniem zapachu emitowanym z pryzmy a wybranymi parametrami biodegradacji, w szczególności czasem trwania tego cyklu. Ponadto, by poszczególnych wariantów technologicznych cyklu biostabilizacji, różniących się m.in.

wariantym substancji, którymi zaszczepiano pryzmy odpadów i temperaturą we wnętrzu pryzmy i tonażem odpadów w pryzmach. W pracy dowiedziono, iż oddziaływanie zapachowe jest najszczególniej uciążliwe, zaś stężenie zapachu największe, w termofilowej fazie tlenowej biostabilizacji (pierwsze 2-3 tygodnie), gdy występować mogą największe deficyty tlenowe.

Na podstawie uzyskanych wyników potwierdzono tezę, że badania olfaktometryczne, w szczególności prowadzone in situ, mogą – w połączeniu z użytkowanymi obecnie metodami – stanowić odpowiednią metodę do monitorowania procesu stabilizacji tlenowej odpadów.

W pracy wdrożono dodatkowo zaproponowane metodyki celem oceny poszczególnych wariantów technicznych procesu biostabilizacji, co przyczyniło się do wyboru najefektywniejszego rodzaju preparatu dodawanego do pryzm, biorąc pod uwagę zarówno stopień stabilizacji biologicznej odpadów, jak i zminimalizowanie uciążliwości zapachowej.

Słowa kluczowe: biostabilizacja, emisja związków złowonnych, mechaniczno- biologiczne przetwarzanie odpadów, olfaktometria, stężenie zapachu