Czego potrzeba do szczęścia (Péter Kántor)

dobór wierszy nestora węgierskiej poezji współczesnej. Czytając wiersze Pétera Kántora, uczymy się podziwu nad światem. Poeta zabiera nas na spacer po rodzinnym mieście, prowadzi nad Dunaj – swoją ulubioną rzekę – przedstawia cuda, śladowe i wielkie, lecz nie zapomina też o usterkach, nawet jeśli ich sprawcą jest sam Bóg.

Czytając wiersze Pétera Kántora, stajemy się mądrzejsi. Wyraźniej widzimy swoje życie i życie innych: ludzką wielkość, słabość, grzechy. Tak, okropieństwo śmierci też. A mimo to nie odechciewa nam się żyć.

W pokojach wkręcamy nowe żarówki, żeby „nad światem mrok nie zapanował". Czytając wiersze Pétera Kántora, cieszymy się i martwimy, uśmiechamy się i smucimy razem z jednym z największych żyjących poetów węgierskich.

Jesteśmy przy nim i myślimy jak on. István Kemény Człowiek to wańka-wstańka: upada – wstaje, i idzie przed siebie ten biedny suseł. Idę, póki mnie nie wystrzelą w kosmos, idę, póki żyć się nie nauczę. Péter Kántor