Omerta (Wydawnictwo Albatros)

Czy doczekaliśmy zmierzchu cosa nostry? A może ma się wspaniale, tylko zmieniła metody działania? W biały dzień w samym środku Manhattanu ginie od kul don Raymonde Aprile, do niedawna najmocniej wpływowy amerykański mafioso, który trzy lata temu zerwał przestępcze kontakty i zajął się legalną działalnością bankową.

Jego zabójstwo wydaje się niezrozumiałe, lecz co dziwniejsze, równocześnie policja, FBI, jak i świat przestępczy ignorują sprawę, a dzieci dona sprawiają wrażenie pogodzonych z losem. Prawdę chce poznać tylko Kurt Cilke, szef nowojorskiego oddziału Biura, który kosztem nieetycznych kompromisów posłał za kratki wielu mafijnych bossów.

Oraz Astorre Viola, przybrany syn Aprilego, importer makaronów i wymuskany playboy, który pod wpływem tej tragedii przechodzi przemianę i bierze na swoje barki niebezpieczne zadanie pomszczenia dona. Najpierw jednak musi znaleźć odpowiedź na pytanie, dlaczego ten padł ofiarą zamachu.

Czy chodziło o złamanie zasad omerty – zmowy milczenia przez lata umożliwiającej włoskiej mafii przetrwanie? Czy w grę chodził honor, czy raczej jego szeroki konkurent u schyłku XX wieku, czyli pieniądze? Czy kolejna książka o mafii Maria Puzo była konieczna? A kogo to obchodzi? To mroczna i fascynująca, przednia rozrywka.

Nikt nie robił tego lepiej. „Kirkus Reviews" Oto wszystkie klasyczne wątki mafijnej mitologii. Puzo znów rzuca zaklęcie na swoich czytelników. „Literary Review" Geniusz Puzo polega na stworzeniu świata aż gęstego od barwnych osobowości, zła i przemocy.

Czytanie jego książek sprawia bezwstydną rozkosz. „New York Post"