Sanatorium pod klepsydrą (PWH Siedmioróg)

Sanatorium pod Klepsydrą Brunona Schulza jest zbiorem opowiadań należącym do kanonu literatury polskiej. Do wydanego po raz pierwszy w 1937 roku zbioru należą następujące utwory: Księga, idealna epoka, Wiosna, Noc lipcowa, Mój ojciec wstępuje do strażaków, Druga jesień, Martwy sezon, Sanatorium pod Klepsydrą, Dodo, Edzio, Emeryt, Samotność, Ostatnia ucieczka ojca. Opowiadania wytwarzające Sanatorium pod Klepsydrą są silnie ze sobą powiązane, pomiędzy innymi postacią wspólnego bohatera i narratora, Józefa. Dzieło Bruno Schulza ma w dużej mierze charakter autobiograficzny. W dorastającym w prowincjonalnym galicyjskim miasteczku bohaterze literaturoznawcy dopatrują się samego autora i jego doświadczeń w rodzinnym Drohobyczu. Awangardowy charakter opowiadań, w których rzeczywistość miesza się ze snem, a najmocniej banalne zdarzenia urastają do rangi mitu, stawia Schulza pośród najciekawszych i najistotniej fascynujących pisarzy dwudziestego wieku.

Lektura dla szkół średnich