Konstrukcja prawna, wdrażanie i realizacja budżetu zadaniowego we francji i w polsce (Urszula Zawadzka-Pąk)

Budżet zadaniowy wprowadzony pozostał w wielu krajach jako metoda upraszczania realizacji zadań publicznych. W większości państw Zachodnich rozważania nie koncentrują się wokół zasadności stosowania budżetu zadaniowego (gdyż jest to tam oczywiste), ale dotyczą sposobu zastosowania go do rzeczywistej poprawy alokacji środków publicznych. Choć w Polsce pierwsze prace nad wdrożeniem zadaniowego budżetu państwa podejmowane są od 2006 r., jego konstrukcja prawna jest dalece niedoskonała, a sposób jego realizacji wymaga znacznych zmian. Braki te są widoczne zwłaszcza na tle francuskich doświadczeń, co nie oznacza jednak, iż we Francji pozostały rozstrzygnięte wszystkie istotne kwestie (charakter niedookreślony ma m.in. Odpowiedzialność zarządcza). Analizując poszczególne części budżetu w układzie zadaniowym w Polsce nie można uznać, że budżet zadaniowy pozostał w Polsce właściwie wdrożony: - niezdefiniowany podmiot odpowiedzialny za realizację zadania, - w wielu przypadkach brak powiązania celów z miernikami i trudności w ich opracowywaniu, - oddolna procedura opracowywania budżetu w układzie zadaniowym, - brak informatycznego powiązania układu zadaniowego wydatków z układem tradycyjnym, - brak rzeczywistej kontroli wydajności i sprawności wydatkowania środków publicznych. Trudno zatem oczekiwać, aby w najbliższych latach budżet klasyczny mógł zostać zastąpiony budżetem zadaniowym. Aby stało się to osiągalne, niezbędne jest dokonanie gruntownych zmian w zakresie metodologii jego opracowywania tak, żeby w wyniku wprowadzenia w Polsce budżetu zadaniowego w ujęciu prawnym realne było jego skuteczne i bezkonfliktowe wykonywanie, uzyskiwanie rzetelnych informacji o efektach oraz ich rzeczywistej kontroli. Wobec powyższego w publikacji z jednej strony opisano teoretyczne aspekty budżetu zadaniowego, zaś z drugiej użyteczne problemy jego wdrażania.