Granice nauki (Michał Heller)

Czy matematyka jest poezją?

Jak szukać sensu we wszechświecie?

Gdzie leżą granice czasu, przestrzeni i prawdopodobieństwa?

W swej najnowszej książce Michał Heller zastanawia się nad trzema stanowczymi zagadnieniami: czym jest nauka i czemu zawdzięcza ona swoje sukcesy? Jak teorie naukowe mają się do rzeczywistości? Jakie miejsce w naukowym obrazie świata zajmuje człowiek: twórca nauki i odkrywca praw przyrody?

Przedmiotem refleksji i analiz wybitnego filozofa i kosmologa są procesy, dotyczące jednocześnie Wszechświata - rozumianego jako całość - i pewnych jego aspektów i zjawisk zachodzących w samej nauce.

To, co znajduje się poza granicami, nie należy (jeszcze) do nauki, ale stanowi dla niej wyzwanie, obietnicę dalszych podbojów, ale i ryzyko porażek. Metoda prób i błędów jest wpisana w metodę naukową. Co więcej, granice niejako prowokują, by je przekraczać. Prowokacja ta tkwi w horyzoncie prac badawczych i jest odpowiedzialna za pewną zadziorność nauki. Stąd dyrektywa metodologiczna: naukowiec nigdy nie powinien poddawać się wobec nowych pytań, a priori przyjmując, iż wykraczają one poza sferę kompetencji naukowej metody. Nie chodzi jednak o to, żeby przekraczać granice metody, ale o to,polepszając metodę, przesuwać jej granice. /fragment Wstępu/

Ks. Prof. Michał Heller - uczony, kosmolog, filozof i teolog, który w matematycznych równaniach teorii naukowych potrafi zobaczyć dzieła sztuki, a pokaźnych fizyków uważa za genialnych artystów wytwarzających swe kompilacje z liczb i matematycznych formuł. W 2008 roku otrzymał prestiżową Nagrodę Templetona, przyznawaną osobowościom, które wnoszą „wyjątkowy wkład w postęp badań i odkryć dotyczących rzeczywistości duchowej”. W czerwcu 2013 odznaczony Medalem św. Jerzego, przyznawanym poprzez Redakcję Tygodnika Powszechnego za "zmagania ze złem i uparte budowanie dobra w życiu społecznym". Ostatnio opublikował książkę Bóg i nauka. Moje dwie drogi do jednego celu (CCPress 2013).