Havel (Aleksander Kaczorowski)

Biografia jednego z najważniejszych polityków europejskich ostatnich dziesięcioleci, sławnego dysydenta, pisarza i dramaturga, ostatniego prezydenta Czechosłowacji (1989–1992) i pierwszego prezydenta Republiki Czeskiej (1993–2003). Jego bogaty życiorys to także pretekst do opowiedzenia historii Europy Środkowo-Wschodniej, targających nią dziejowych burz i sporych przemian, zwieńczonych obaleniem komunizmu i odrodzeniem demokracji podczas Jesieni Ludów 1989 roku.

Havel nie przybył na Wawel. Aleksander Kaczorowski przedstawia, iż ze szkodą dla nas wszystkich. A mógłby być nam pomocny, bo nie wierzył w fatum i przekonywał, iż jesteśmy kowalami własnego losu. W przeciwieństwie do Kundery, który uważał, że życie jest gdzie indziej, on uważał, że życie jest wszędzie. To biografia Vaclava Havla, ale zarazem opowieść o XX wieku w sercu Europy. Zazdroszczę Alkowi Kaczorowskiemu tej książki.

Mariusz Szczygieł

„Burżujski synalek”, który chciał, by niepodległa Czechosłowacja była z nazwy socjalistyczna. Autorytet polityczny, który w wielu ważnych sprawach nie miał własnego zdania. Autor „Siły bezsilnych”, który z prawami człowieka na ustach wspierał wojenne awantury Waszyngtonu, za co został przezwany „pożytecznym idiotą Busha”. Krytyk oszustw kapitalizmu, który potrafił opowiedzieć się za prywatnymi funduszami emerytalnymi — przekrętem niemal wspaniałym. A pomiędzy tymi pęknięciami, sprzecznościami – praski hippis, kumpel, artysta i człowiek o dużych ambicjach. Havel w opowieści Aleksandra Kaczorowskiego jest żywy, splątany, wieloznaczny. Jak go nie obrócisz, prezentuje się coś innego, niejednokrotnie zaskakującego. Czegóż więcej możemy oczekiwać od dobrej książki biograficznej?

Artur Domosławski