Wsparcie i pomoc postpenitencjarna w opinii skazanych. szkic empiryczny (Wyższa Szkoła Humanitas)

Prezentowana publikacja zawiera wyniki wielopłaszczyznowego projektu badawczego zrealizowanego w latach 2010-2012. Zarysowane w rozdziale metodologicznym cechy badań uzmysławiają, że uzyskane wyniki mogą uchodzić za reprezentatywne dla zarysowanego pola badawczego.

Sposób ujęcia zagadnienia pozwala ufać, że udało się oddać rzeczywisty obraz przekonań, opinii i interpretacji respondentów poświęconych idei wsparcia postpenitencjarnego. Intencją autorów nie było przygotowanie wyczerpującej monografii poświęconej podjętemu zagadnieniu.

Stąd wziął się zamysł wykorzystania formuły szkicu empirycznego, pozwalającego się skupić na czynnościach poznawczo-diagnostycznych, w minimalnym zaś stopniu na analizie przystępnych źródeł. Przeprowadzona w niniejszym opracowaniu diagnoza, analiza i interpretacja jest zabiegiem mającym na celu znalezienie odpowiedzi na pytanie, jak pomoc postpenitencjarną postrzegają sami zainteresowani.

Główne kwestie badawcze można sytuować na styku pedagogiki penitencjarnej, pedagogiki resocjalizacyjnej, pedagogiki społecznej i socjologii wychowania. Praca w swej znaczącej części jest oparte na badaniach empirycznych umożliwiających eksplorowanie zjawisk w czasie i przestrzeni, a także wykrywanie siły związków i określanie wyraźności zmiennych1.

wybór formuły badań diagnostycznych okazał się najbardziej obiecujący, daje bowiem szansę uzyskania wartościowych informacji dla refleksji empirycznej. Znaczącym zadaniem było sporządzenie opisu treści i struktury świadomości osadzonych z uwzględnieniem jej subiektywnych i obiektywnych zaznać, będących punktem wyjścia do ważnych wniosków poznawczych i wynikających z nich działań edukacyjnych.

Opracowanie zostało osnute na schemacie charakterystycznej triady, z wydzieloną częścią teoretyczną, metodologiczną i empiryczną, choć proporcje tych fragmentów są dalekie od konwencjonalnie używanych rozwiązań. Przyjęto założenie, że im bardziej rozbudowany blok treści empirycznych, tym obszerniejsza doza wiedzy nowej, a zatem najmocniej wartościowej2.

Wyniki przeprowadzonych analiz mają bez dwóch zdań charakter aplikacyjny i mogą zostać użyte jednocześnie w praktyce, jak i na gruncie teorii pedagogicznej. Autorzy posiadają nadzieję, iż niniejsza praca zostanie odebrana jako głos w dyskusji nad jednym z kluczowych zagadnień penitencjarnych i resocjalizacyjnych, a jednocześnie jako przejaw troski o losy osób opuszczających zakłady karne.