Praca poświęcona jest materiałom na bazie polimeru przewodzącego - polianiliny i ich modyfikacjom do zastosowań termoelektrycznych. Polianilina została wyselekcjonowana, jako materiał łączący atuty charakterystycznych tworzyw sztucznych, charakteryzujących się m.in. Niską gęstością, łatwością syntezy i formowania z zaletami tworzyw stopowych tj. Zdolnością przewodzenia prądu i pracy zgodnie ze zjawiskami termoelektrycznymi (konwersja ciepła w energię elektryczną albo odwrotnie). Na podstawie analizy danych literaturowych, a także wstępnych prac własnych, przypasowano technologię i skład bezkompromisowcowy tak,wykonane materiały charakteryzowały się jak najlepszymi parametrami termoelektrycznymi. Opracowane metody syntezy, modyfikacji i przetwórstwa oparte są na technice klasycznych tworzyw i charakteryzują się prostotą aparatury oraz niską energochłonnością. Za podstawę oceny tworzonych tworzyw przyjęto rezystywność skrośną, współczynnik Seebeck'a i analizę termiczną. Na dodatek tworzono analizę mikroskopową SEM. Podjęto również próbę porównania mechanizmu transportu ładunku z modelem teoretycznym. Przeprowadzona analiza kosztów wytwarzania tworzyw na bazie polianiliny jest kolejnym argumentem za optymalnością prowadzonych badań. Jako rezultat niniejszej pracy przyjmuje się technikę i skład bezkompromisowcowy opracowanych i zespół metod badawczych do oceny przydatności materiałów do zastosowań termoelektrycznych. Wyniki pracy potwierdzają, że materiały polimerowe mogą stanowić konkurencję lub uzupełnienie dla materiałów stopowych w aplikacjach termoelektrycznych.