W kręgu tragiczności. studia, 978-83-635-1890-5 (Pewne Wydawnictwo)

Pomieszczone w tomie studia są rezultatem badań nad kategorią tragiczności, prowadzonych przeze autora od wielu lat. W nawiązaniu do Ingardenowskiego pojęcia jakości metafizycznych rozważania zostały oparte na dwóch biegunowych punktach odniesienia.

Pierwszy wyznacza tragedia grecka i niektóre teksty Starego Testamentu, ujęte tu jako szczególnego rodzaju archetragiczności w kulturze Zachodu albo, innymi słowy, podstawowe dla tej kultury strukturalizacje doświadczenia tragiczności (część I).

Drugi biegun wyznaczony jest natomiast poprzez doświadczenie ponadindywidualnych „tragedii dziejowych" dwudziestego wieku, reprezentowanych w książce przez analizę tekstów Czesława Miłosza i Icchaka Kacenelsona (część II), a także – zawartą w części pierwszej – próbę opisania Holocaustu w kategoriach tragedii ofiar.

W rozprawach zawartych w III części książki, analizując dwa przypadki prawdy w literaturze, autor próbuje obok prawdy rozumianej w kategoriach wartości logicznych ugruntować pojęcie „prawdy" jako partycypacji sztuki słowa w nawarstwiającym się dziejowo doświadczeniu ludzkiego sposobu istnienia.

Tragiczność w tym ujęciu stanowi jego pokaźną strukturalizację.