W 1955 roku Cyril Northcote Parkinson ogłosił swoją tezę dotyczącą organizacji rodzaju biurokratycznego: work expands as to fill the time available for its completion, tzn. Praca zwiększa się tak, aby wypełnić czas dostępny na jej ukończenie. Zasada ta, znana powszechnie jako prawo Parkinsona, okazała się słuszna i do dziś nie straciła na aktualności. Dzięki niej łatwiej zrozumieć procesy zachodzące w różnych organizacjach opartych na rozbudowanej hierarchii, m.in. W urzędach administracji publicznej. Autor niniejszej pracy - idąc w ślady Parkinsona - dokonuje rewizji struktur biurokratycznych w polskiej administracji publicznej po 1989 roku. Na solidnych, nad wyraz jaskrawych przykładach prezentuje skalę zjawiska biurokracji w polskich urzędach. Nie skupia się jednak wyłącznie na krytyce - bada zjawisko w jego rozwoju historycznym, stara się dociec jego przyczyn oraz znaleźć odpowiedź na pytanie, czy biurokracji można w jakiś sposób zaradzić.