Wiersze lanckorońskie Małgorzaty Misiewicz są równocześnie sentencjonalne i ulotne. Chwila zastyga w wierszu, jak w bursztynie, który mieni się zróżnicowanymi odcieniami kolorów. Ulotność nie kojarzy się powierzchowna impresją, przeciwnie – poprzez jasny ogląd rzeczy poetka wyciąga na świat osadzoną w konkrecie refleksję o przemijaniu, a także – właśnie ulotności życia zawieszonego pomiędzy krawędziami życia i śmierci.
Liryki Małgorzaty Misiewicz są na wskroś religijne. Doświadczenia wyższego porządku wpisują się w pejzaż Lanckorony. Poetka poszukuje literackiego wyrazu, żeby ukazać drogę od upadku do wzniosłości. Przechodzi przez nią pozornie lekko, chciałoby się powiedzieć, w sposób lotny – na podobieństwo motyla unoszącego się nad lanckorońskimi kwiatami. Właściwie nie dzieje się nic niezwykłego, szczególnych obserwacji nie znajdziemy: turyści piją piwo, jedzą sernik i w tej scenerii odbywa się lot ku niebu. Ale sprawy ziemskie nie tracą swojego znaczenia, może tylko wobec nich rozszerza się dystans. Zatem świat poetki został zawieszony między niebem a ziemią, ale bliżej jej chyba do nieba. Albo inaczej: jeśli tłumaczyć doświadczenie ziemskie, to tylko poprzez niebo, które mówiąca hołubi, przyzywa, nosi w sobie.
(ze wstępu Michała Piętniewicza)
Tytuł Wiersze lanckorońskie Autor Małgorzata Misiewicz Wydawnictwo Stowarzyszenie Pisarzy Polskich EAN 9788396156723 ISBN 9788396156723 Kategoria Literatura\Poezja ilość stron 144 Format 12.4x20.1x1 cm Rok wydania 2021 Oprawa Miękka ze skrzydełkami Wydanie 1 Waga 0.182 kg