Wyzwania polityki rozwoju regionalnego w Chinach

Chiny inspirują do miana państwa o największej gospodarce i potencjale rozwojowym, co wymaga wykształcenia i ciągłego podtrzymywania zdolności modernizacyjnych w rozmiarze gospodarczym, społecznym, politycznym czy technicznym.

Zamiar ten może okazać się próżny, jeżeli nadal w Chinach obecne będą tak stanowcze dysproporcje rozwojowe jak dotychczas, także w układzie regionalnym. Polityka rozwoju regionalnego stanowi oryginalny przykład koegzystencji interwencji publicznej i użycia mechanizmów rynkowych.

Powyższemu towarzyszą polityczna centralizacja i gospodarcza decentralizacja. We wdrażaniu polityki rozwoju regionalnego Chiny podążają drogą inwestycji, które w założeniu mają generować konkurencyjność słabiej rozwiniętych regionów.

Strategia ta przyczyniła się do niebywałej rozbudowy infrastruktury, wciąż jednak bez przełożenia na sukces w zakresie spójności. Dysproporcje nadal stanowią wyzwanie nie tyle dla autorytarnego systemu sprawowania władzy, ile dla rozwoju społeczno-gospodarczego kraju jako całości.

Marek Świstak, dr hab. W zakresie nauk o polityce, prof. Uniwersytetu Jagiellońskiego w Instytucie Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Specjalizuje się w badaniach nad politykami publicznymi w Europie i Azji.