Zakopiańskim szlakiem karola szymanowskiego (Wagant)

Ja już na stałe poza Zakopanem nie mógłbym żyć pisał Szymanowski

z zakopiańskiej willi Atma w 1932 r. Dziś, po latach, Zakopanemu trudno byłoby żyć bez

wspomnień o Szymanowskim. Karol Szymanowski stał się nam jakby bliższy, a zarazem coraz lepiej

odczuwamy jego wielkość. Przejawia się to także podczas koncertów, kie-

dy to (jak przede wszystkim miało to miejsce w Atmie) dzieła patrona muzeum

pojawiały się w programie obok innych kompozytorów z tej samej epoki

i przyjmowane były przez słuchaczy żywiej i serdeczniej. Może sprawiał

to genius loci samej Atmy, a może po prostu oswoiliśmy się i osłuchaliśmy

z jego muzyką, lepiej ją rozumiemy i bardziej kochamy. Tę bliskość Szy-

manowskiego nad wyraz konkretnie czuje Zakopane, które świetnie wie,

że obok Stanisława Ignacego Witkiewicza to właśnie dawny mieszkaniec

Atmy jest głównym symbolem artystycznej przeszłości miasta pod Gie-

wontem i obszernej roli, jaką miejscowość ta odegrała w historii polskiej

kultury. Bez muzyki Karola Szymanowskiego, bez prezentowanych tu pa-

miątek po nim i bez legendy, jaka zdołała już otoczyć jednocześnie jego zako-

piańskie lata, jak i pamięć, którą tu po sobie zostawił trudno już sobie

Zakopane wyobrazić. I o tych zakopiańskich szlakach Szyma-

nowskiego jest właśnie ta książka.