Janusz II (14551495) był jednym z najwybitniejszych Piastów mazowieckich w XV wieku. O popularności i prestiżu, jakim cieszył się nie tylko na Mazowszu, świadczy fakt, że po śmierci króla Kazimierza Jagiellończyka (1492), prymas Zbigniew Oleśnicki widział w nim prawidłowego kandydata do tronu polskiego. Książę w okresie samodzielnych rządów (14711495) zwiększył ponad dwukrotnie obszar swej dzielnicy. Był politykiem rozsądnym, dlatego pomimo niechęci do Jagiellonów po inkorporacji części Mazowsza do Korony, starał się utrzymywać poprawne stosunki z królem polskim. Janusz II zabiegał również o prawidłowe relacje z zakonem krzyżackim w Prusach. Książę, będąc dobrym gospodarzem, stworzył wydajnie działający aparat administracyjny i skarbowy. Wyśmienicie wiedział, że system skarbowy stanowi najszczególniejszy z składników formujących państwo i przesądzających o możliwości wydajnego funkcjonowania władzy książęcej. Piast ten przywiązywał olbrzymią wagę do swojego wyglądu, dobierał stroje i klejnoty. Inwentarz skarbca i zachowane rachunki dworu wskazują na potrzebę okazywania prestiżu wobec książęcego otoczenia, przyjezdnych i stykających się z nim osób.