Stomatologia zachowawcza wieku rozwojowego (WUJ)

Ukazanie się nowego podręcznika pt. Stomatologia zachowawcza wieku rozwojowego spotka się zapewne z wielkim podziwm całego środowiska stomatologicznego w Polsce, w tym nauczycieli akademickich i studentów stomatologii, lekarzy przygotowujących się do specjalizacji z pedodoncji i praktykujących stomatologów, którzy z natury rzeczy dodatkowo zajmują się leczeniem stomatologicznym dzieci i młodzieży. Jestem przekonana, iż pozycja ta nie wymaga specjalnej rekomendacji, ponieważ jest przygotowana pod redakcją prof. Zw. Dr hab. Med. Zofii Knychalskiej-Karwan? lubianego autorytetu polskiej stomatologii i chyba najpłodniejszego autora wielu podręczników i monografii poświęconych różnym jej dziedzinom. Jest to kolejne, tj. IX, wydanie opracowania dotyczącego tej problematyki (po VII w 1996 i VIII w 2002 r), uwspółcześnione i poszerzone (obecnie 33 rozdziały), przygotowane poprzez redaktor naczelną (11 rozdziałów) i niektórych dawnych i nowych autorów-znawców przedmiotu, przeważnie doświadczonych klinicystów. Postęp, jaki stale się dokonuje w medycynie i w stomatologii, obserwujemy dodatkowo w ciągu ostatnich 6 lat (od poprzedniego wydania) w pedodoncji i dotyczy równocześnie metod diagnostycznych (nowe techniki obrazowania, aparatura diagnostyczna), jak i leczniczych (progresywny sprzęt, instrumentarium, materiały i leki i świeże metody terapeutyczne). Znalazł on swoje odbicie w obecnym opracowaniu. Dotyczy to w mniejszym lub pokaźniejszym stopniu wszelkich rozdziałów nowego podręcznika. W niniejszym wydaniu rozdział poświęcony diagnostyce obrazowej w stomatologii dziecięcej pozostał opracowany przez specjalistów radiologii, którzy omówili typy i przydatność w pedodoncji najróżniejszych technik obrazowania z najnowszymi włącznie (KT, MR, PET). Zwiększonazostała problematyka dotycząca leków użytkowanych w stomatologii dzieci i młodzieży, omówiona w rozdziale poświęconym farmakoterapii, i uwzględniająca farmakokinetykę leków, działania niechciane i możliwość interakcji. Dodatkowo zamieszczono nowy rozdział na temat zmian błony śluzowej jamy ustnej w chorobach układu krwiotwórczego u młodocianych. Wykaz piśmiennictwa dołączony do każdego rozdziału świadczy o tym, że przedstawione treści oparte są na najnowszych pozycjach przedmiotowej literatury krajowej i światowej. Obszerna ikonografia wzbogaca i podnosi wartość dydaktyczną podręcznika, a skorowidz rzeczowy upraszcza zapoznanie się z określonym zagadnieniem. Jestem pewna, iż nowy podręcznik stomatologii zachowawczej wieku rozwojowego odnajdzie uznanie wśród Czytelników i uzupełni lukę w specjalistycznej literaturze, będąc źródłem wiedzy potrzebnej jednocześnie młodym adeptom studiów stomatologicznych, jak i doświadczonym lekarzom praktykom i będzie {pomocn|przydatn)y w nauczaniu pedodoncji i szkoleniu specjalistycznym. Dr hab. Med. Jadwiga Stypulkowska, prof. UJ