Oczami znikomej dziewczynki, dorastającej panny i dorosłej kobiety, nauczycielki, obserwujemy szkolną codzienność. Pełne ciepła i nostalgiczne historie z własnego szkolnego życia narratorka uzupełnia opowieściami o szkole z perspektywy nauczycielki: wspomnieniami o uczniach, wyjątkowych wydarzeniach, osiągnięciach, sukcesach, wycieczkach. Czy to w powojennej podstawówce, czy w tysiąclatce, czy w elitarnej szkole społecznej, autorka uwydatnia istotę współpracy w szkolnym środowisku, prawidłowych relacji między uczniami, nauczycielami i rodzicami, chęć zdobywania wiedzy i sens rutynowych powrotów do szkolnej ławki.