O nienawiści i prześladowaniu żydów (Scholar)

Zadaniem dramaturgów i reżyserów jest zadawanie pytań, a także pisanie oraz wystawianie historii i dramatów, zadaniem historyków - dociekanie, co stoi za takimi dramatami. Obydwa te zawody muszą się uczyć wzajemnej współpracy.

Moim zdaniem monodramy Włodzimierza Hermana mieszczą się w tej tradycji tak samo jak dramat Dochodzenie Petera Weissa. Hans Henning Hahn, z Przedmowy Opinie osobiste Włodzimierza Hermana, świadectwo jego doświadczeń, są ważnym źródłem dla badacza historii, a dla reżysera czy aktora - materiałem do pracy.

Ryszard Stemplowski, z Posłowia Włodzimierz Herman, ur. W 1937 r., reżyser i kierownik artystyczny Studenckiego Teatru Kalambur we Wrocławiu (1962-1968), a także reżyser etatowy Teatru Polskiego we Wrocławiu (1967-1970).

W 1970 r. W związku z falą politycznego antysemityzmu w Polsce wyemigrował i osiadł ostatecznie w Danii, gdzie zrealizował ponad sto produkcji na scenach eksperymentalnych i w większych teatrach (także w Duńskim Teatrze Królewskim w Kopenhadze).

Reżyserował gościnnie w Nowym Jorku, Moskwie i Budapeszcie. W 2000 r. Został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP za wkład w polską kulturę i promowanie polskiego teatru za granicą.

Uhonorowany też Nagrodą Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI za rok 2017. Autor kilku książek, m.in. Filozof na scenie, czyli moja przygoda teatralna z Kierkegaardem. Wrocławska nostalgia (2015), a także Mój Dybuk.

W poszukiwaniu tożsamości: drogi, bezdroża, dygresje (2017). To drugie opracowanie mieści nowe autorskie tłumaczenie dramatu Dybuk An-Skiego.