Jak zdobyć odwagę spokój i pewność siebie [paramhansa jogananda] (CENTRUM)

Według autora tajemnicą produktywnego przezwyciężania życiowych trudności jest odpowiednia postawa nacechowana odwagą, spokojem i pewnością siebie. Dzięki niej wszystkie nasze przedsięwzięcia, choćby najmocniej śmiałe, stają się osiągalne, a każdy wysiłek na drodze do ich realizacji dodaje nam siły i odwagi.

Pomaga zobaczyć, jak stres, pośpiech i lęk zawsze blokują dostęp do własnego wnętrza i spoczywającej tam niewyczerpanej siły.Do odwagi, spokoju i pewności dostęp zyskać może każdy, pod warunkiem, że przystanie na chwilę w biegu za tym, co proponuje świat zewnętrzny i sięgnie po głęboką wartość jaka spoczywa w nim samym.

W większości utraciliśmy kontakt ze źródłem wewnętrznej siły i sprawczości, ale wszystko to można odzyskać,radować się pełnym satysfakcji, jednostajnym życiem.Oferowane poprzez Joganandę codzienne praktyki głębokiej koncentracji i medytacji, połączone z bogactwem, jakie niesie ze sobą użytkowanie wydajnych afirmacji, pozwoli uporać się ze stresem i napięciem, zrezygnować z nawykowego wpadania w złość ukierunkowaną na okoliczności zewnętrzne, pokonać takie choroby naszych czasów, jak depresja i negatywizm, a tym samym odmienić dotychczasowe życie.

Taka przemiana wymaga odwagi, spokoju i pewności, których odnalezienie w sobie może stać się źródłem największej satysfakcji.Jak to na ogół w sytuacji pozycji autorstwa hinduskiego mistrza książka ta nie straciła na aktualności i w równym stopniu dotyczy rutynowych problemów życia czytelników dwudziestego pierwszego wieku.

Jej wielką zaletą jest tchnąca z każdej strony otwartość autora na inne ścieżki duchowe i wyznania swych czytelników, a także jego niegasnący humor i mądrość."Krocz naprzód śmiało. Idź przed siebie każdego dnia pełen spokoju i głębokiej wiary.

Kiedyś pokonasz nareszcie strefę karmicznych cieni, przekroczysz wszystkie trudności i życiowe próby, żeby na koniec ujrzeć świt boskiego spełnienia."Paramhansa JoganandaCytaty z ksiązki:Sukces, zdrowie i mądrość są naturalnymi atrybutami duszy.

Identyfikacja ze słabymi myślami i nawykami, jak jeszcze brak koncentracji, wytrwałości i odwagi są odpowiedzialne za cierpienia wynikające z biedy, chorób i im podobnych przyczyn.Twoje myśli pełne lęku paraliżują zdolność do osiągnięcia sukcesu.

Sukces i doskonałość umysłu i ciała są wartościami przyrodzonymi człowiekowi, ponieważ został on wyprodukowany na obraz Boga. Aby móc upomnieć się o to przyrodzone prawo, człowiek musi jednak najpierw pozbyć się iluzji swych ograniczeń.Wszystko należy do Boga.

Dlatego pamiętaj za każdym razem, że jako dziecko Boga posiadasz wszystko, co należy do twego Ojca. Powinieneś odczuwać pełną satysfakcje i spełnienie wiedząc, iż masz dostęp do wszelkiego, co jest własnością Boga.

Twoim dziedzictwem jest doskonałość i dobrobyt, choć wybierasz niedoskonałość i ubóstwo. Poczucie posiadania wszystkiego musi stać się nawykiem każdego człowieka.(...)Zmiana - nawet na udoskonalone - nieraz budzi obawy.

"Muszę z czegoś zrezygnować", myślą ludzie, "może zostanę z niczym$384". Potrzeba odwagi, aby zamienić znane na nieznane. Skomplikowano jest nawet wymienić swojski ból na niewiadome, a poprzez to niepewne szczęście.

Umysł jest niczym koń, który latami ciągnął wagon pocztowy. Przywykł do codziennie pokonywanej trasy i nie da się z łatwością wprowadzić na nową. Jak zwierzę pociągowe, tak i umysł ludzki nie daje się bez trudu skłonić do porzucenia starych nawyków, choćby gdy wie,wywołują jedynie nieszczęście.Dobroczynne zmiany powinno się witać z odwagą.

tak długo, jak naprzeciwko nadziei na ulepszenie sytuacji stoi lęk przed jej osiągnięciem, umysł nie zazna spokoju. Zaakceptuj zmianę jako jedyny stały element w ziemskiej egzystencji. Nasze życie jest niekończącą się procesją zysków i strat, radości i smutków, nadziei i rozczarowań.

W jednej chwili czujemy się zagrożeni nawałnicą życiowych prób, a już w następnej srebrne promienie rozpraszają szare chmury i nagle niebo znów staje się niebieskie.(...)Wierny poszukujący, w przeciwieństwie do poszukującego "z fotela", który trawi życie na obracaniu w myślach intelektualnych koncepcji, czerpie odwagę z myśli o czekającej go ciężkiej pracy.

Prawdziwy wojownik, choć się boi, odważnie wkracza na pole walki, kiedy inni potrzebują jego silnego ramienia. Prawdziwy alpinista, choć czuje lęk na widok nagiego zbocza, podejmuje wspinaczkę, aby zdobyć szczyt.

Żarliwy poszukiwacz prawdy mówi sobie: "Wiem, jak żmudnym zadaniem jest dążenie do doskonałości, ale dołożę wszystkich starań, by ją osiągnąć. Z Bożą pomocą osiągnę sukces!". Rutynowym, głębokim staraniem przezwycięża świadomość ciała podczas medytacji i odzyskuje dawno utraconą świadomość wewnętrznej boskiej błogości.Wyznawco, nie trać ducha!

Nieważne jak sucha, spierzchnięta i popękana stała się gleba twego serca przez głodowe lata seksownych uciech, porażek i rozczarowań - można ją na nowo nawodnić i zmiękczyć strumieniami wewnętrznego pokoju.

Twój dawno zwiędły, duchowy entuzjazm można ożywić. Napij się jeszcze raz starego wina komunii z Bogiem. Pośród rutynowych żarliwych starań o pogłębianie duchowości, zaoraj zmiękczoną glebę odnowionych percepcji duszy, zasiej na nowo ziarno duchowych sukcesów i obserwuj, jak wyrastają z nich zboża boskiej radości.(...)Jesteś nieprzemijalną istotą, zdolną do odczuwania wiecznej radości.

Nigdy o tym nie zapominaj, nawet podczas rozgrywającego się dramatu na scenie zmiennego, śmiertelnego życia. Ten świat jest tylko sceną, na której odgrywasz swoją rolę pod okiem Boskiego Reżysera. Graj należycie, czy jest to komedia, czy tragedia, pamiętając, iż twoją prawdziwą naturą jest wieczna błogość i nic poza nią.

Jedyne, co cię nigdy nie opuści, to radość twojej duszy.Dlatego naucz się pływać w spokojnym morzu niezmiennej błogości, zanim spróbujesz zanurkować w wirze życia materialnego, który jest dziedziną smutku, przyjemności, obojętności oraz złudnego, ulotnego spokoju.(...)nawet człowiek ziemski, dążąc do sukcesu, musi zachowywać spokój w obliczu nieustannie zmieniających się okoliczności jego życia.

Musi niczym traktor pokonywać wzniesienia i obniżenia na polu życia.Człowiek o aspiracjach moralnych nie powinien popadać w zbytnią radość, kiedy odnosi zwycięstwo nad silną pokusą, ani nie powinien się zniechęcać, jeśli nagle da się jej olśnić.

Rozsądny, stabilny człowiek moralny podąża wytrwale naprzód, aż osiągnie swój cel, jakim jest pełna kontrola nad samym sobą. Przedwczesna radość z tymczasowego sukcesu lub depresja wynikająca z chwilowej porażki nie powinny blokować drogi moralnego postępu.