Izolator galwaniczny uniemożliwia korozji elektrolitycznej. Blokuje prądy stałe o niskim napięciu docierające do łodzi poprzez kabel uziemiający z zasilania brzegowego. Prądy te mogą powodować korozję metalowych komponentów znajdujących się pod powierzchnią wody, jak kadłub, śruba napędowa, wał, itd.
Izolator galwaniczny składa się z dwóch diod połączonych przeciwsobnie. Przy takim połączeniu diody zezwalają na przepływ prądu w obydwu kierunkach, lecz dopiero powyżej określonej wartości progowej napięcia. Napięcie, przy którym diody przewodzą prąd, wynosi około 1,4 V prądu stałego.
Izolator montuje się bezpośrednio za gniazdem podłączeniowym 230 V w łodzi. Napięcie przewodzenia z odłącznika galwanicznego jest wyższe od różnicy potencjałów pomiędzy metalami. W wyniku tego zjawiska napięcie to nie zezwoli na przewodzenie, a dzięki czemu odłącznik galwaniczny zapobiegnie wszelkim prądom elektrolitycznym. Chociaż w sytuacji błędnego (wyższego) napięcia w instalacji AC (prądu przemiennego), diody umożliwią przepływ prądu, a bezpiecznik prądu resztkowego przerwie obwód.