Artykuł modelarski asygnowany dla osób powyżej 8 roku życia.
Model do sklejania, produkowany z polistyrenu, opakowanie nie posiada farb, kleju i pędzli.
Pudełko posiada pakiet ramek z częściami, obrazkową instrukcję konstrukcji z kolorystyką malowania, a także kalkomanie i części do modelu.
liczba części: 334
3 wersje malowania.
Samolot, który z pewnością należy uznać za jeden z najmocniej specyficznych typów, jakie kiedykolwiek widziały służbę Fleet Air Arm, Fairey Gannet był zarówno zdolny, jak i nieszablonowy i miał znaczenie jako jedyny powojenny kontrakt wojskowy, który zdobył słynny Fairey firma Lotnicza. Gannet, prawdopodobnie najszczególniej niekonwencjonalny samolot zaprojektowany poprzez Fairey, który wszedł do pełnej produkcji, został opracowany w odpowiedzi na zapotrzebowanie Królewskiej Marynarki Wojennej z 1945 r. Dotyczące progresywnego pokładowego, turbośmigłowego samolotu myśliwsko-zabójczego przeciw okrętom podwodnym, który byłby wystarczająco wytrzymały, by wytrzymać trudy operacji na morzu.
posiadając na celu przeciwdziałanie niedawnej ekspansji radzieckiej floty okrętów podwodnych na początku ery zimnej wojny, Gannet został wyposażony we wszystkiego rodzaju najnowocześniejszy elektroniczny sprzęt wykrywający, a w sytuacji wykrycia wrogiego okrętu podwodnego można go było oznaczyć, wyśledzić, a w przypadku niezbędne, atakowane przy użyciu bomb, ładunków głębinowych, rakiet i wystrzeliwanych z powietrza torped akustycznych.
Jedną z cech Ganneta, która pomogła mu nadać mu unikatowy wygląd, było użycie jego zespołu napędowego, postępowego silnika Double Mamba Armstrong Siddeley. W tym układzie dwa silniki z turbiną gazową zamontowane obok siebie w nosie głuptaka, miały wspólną skrzynię biegów, ale oba działały niezależnie, a każdy silnik napędzał własne, współosiowo zamontowane, przeciwbieżne śmigło. Oprócz tego silniki mogły być zasilane naftą, a choćby olejem napędowym, który był bezpieczniejszy w obsłudze i mniej rafinowany klasyczne paliwa lotnicze.
Takie rozwiązanie zapewniło załogom Ganneta moc wystarczającą do wykonywania operacji na lotniskowcach, a dwa silniki zapewniały pewność podczas wyruszania na długie patrole oceaniczne. Podczas lotu pilot mógł wyłączyć jeden z silników, aby oszczędzać paliwo, co ograniczyłoby maksymalną prędkość głuptaka,powiększyłoby jego możliwości w sytuacji włóczęgi. Głównie w trakcie długiego patrolu pilot używał naprzemiennie silników, uruchamiając każdy silnik przez około godzinę przed przełączeniem na drugi silnik - silnik zamontowany po lewej stronie napędzał przednie śmigło.
Kolejną specyficzną cechą projektu Ganneta był system podwójnie składanych skrzydeł, który został zaprojektowany, żeby umożliwić temu obszernemu samolotowi bezpieczne operowanie i przechowywanie na pokładzie jednego ze stosunkowo nieznacznych lotniskowców Królewskiej Marynarki Wojennej. Kiedy pilot włączył rozkładanie skrzydła, ten doskonały system nie tylko przygotował skrzydła do lotu, ale także samoczynnie skonsolidujeł wszystkie systemy sterowania lotem, połączenia hydrauliczne i przewody paliwowe z głównym systemem, bez jakiejkolwiek interwencji załogi naziemnej.
Istnieją doniesienia, iż Gannet miał tak wytrzymałą konstrukcję w trakcie eksploatacji, iż gdy jeden z samolotów utracił zewnętrzne sekcje obu skrzydeł po wykonaniu niezwykle gwałtownego manewru, samolotowi udało się bezpiecznie wrócić na macierzysty lotniskowiec, co może jedynie jeszcze bardziej zjednały sobie tym samolotem załogę.
Fairey Gannet okazał się szczególnie wytrzymałym i wysoce produktywnym samolotem przeciw okrętom podwodnym, mogącym przenosić imponujący komplet amunicji ofensywnej i takim, który był w stanie atakować okręty podwodne równocześnie na powierzchni, jak i po zanurzeniu i próbie uniknięcia jego uwagi. Docelowo stworzono 348 głuptaków, cieszących się dużą popularnością równocześnie wśród załóg lotniczych, jak i naziemnych, i oprócz służby w brytyjskiej armii Fleet Air Arm, samolot miał także służyć w marynarce wojennej Australii, Niemiec i Indonezji.