Modlitwa franciszkańska zachowała atrybuty nadane jej przez założycieli ruchu franciszkańskiego.
Franciszek z Asyżu modlił się w sposób wolny, spontaniczny, ale i za pomocą Psalmów i wyuczonych modlitw. W medytacji Franciszka i jego wiernej towarzyszki, Klary z Asyżu, centralne miejsce zajmują etapy drogi Jezusa wyrażające Jego uniżenie: narodzenie, praca fizyczna, cierpienie i krzyż, obmycie uczniom nóg i Eucharystia.
Akcent pada w niej na kontemplację. Serce ma się bardziej trudzić niżeli intelekt. Angażująca uczucia modlitwa dąży do zatrzymania się z miłością przy Bogu, by przy Nim odnaleźć wnętrze i Nim się rozkoszować.
(Rh)
Pozycja warta polecenia.