Słucham i uczę się. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze - Jagoda Cieszyńska

Wykrzyknienia i wyrażenie dźwiękonaśladowcze pojawiają się pod koniec pierwszego roku życia dziecka. Pełnią bardzo ważną rolę w rozwoju mowy i komunikacji. Dla wielu dzieci jeszcze poprzez kolejne dwa lata pozostają jedynym sposobem przekazywania znaczeń.
Onomatopeje w naturalny sposób zezwalają na dziecku ćwiczenie kompetencji komunikacyjnej (umiejętności porozumiewania się) i artykulacji. Wyrażenia dźwiękonaśladowcze i wykrzyknienia zbudowane są przeważnie z sylaby otwartej, najłatwiejszej artykulacyjnie, lecz pojawiają się tu niemal wszystkie spółgłoski z systemu języka. Dzięki czemu dziecko ma możliwość ćwiczenia wymowy także skomplikowanych spółgłosek, ale w ułatwionej sytuacji komunikacyjnej.
Wyrażenia dźwiękonaśladowcze nazywają nie tylko zwierzęta, ale także przedmioty i zjawiska dziejące się wokół dziecka. Pełnią tym samym rolę rzeczownika, czasownika, przymiotnika i przysłówka. Budują w ten sposób system językowy dziecka, pozwalający mu opowiadać o otaczającym świecie.
Dla dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, a także z zaburzeniami komunikacji językowej opanowanie wyrażeń dźwiękonaśladowczych i wykrzyknień jest bardzo ważne ponieważ wytwarza pewność skutecznej komunikacji.
Ćwiczenia powinny odbywać się codziennie poprzez 6 minut, czas ten może zostać podzielony na dwie sesje. Warunkiem niezbędnym jest użycie słuchawek. Takie nowoczesnanie jest uzasadnione badaniami klinicznymi. W trakcie słuchania dziecko musi być odgrodzone od innych bodźców dźwiękowych i posiadać bezpośrednią stymulację analizatora słuchu.

Pomoc przeznaczona jest dla dzieci:
- dwujęzycznych
- niedosłyszących
- z niezakończonym rozwojem mowy
- z wadami wymowy
- z afazja i alalią
- z zaburzeniem komunikacji językowej
- z zaburzeniami rozwojowymi i genetycznymi

Praca z książeczką Wyrażenia dźwiękonaśladowcze poprawia koncentrację i uwagę dziecka oraz jest drugim etapem w nauce czytania metodą symultaniczno-sekwencyjną