Włochy Historyczna angielska strzelba z zamkiem skałkowym (w99) (WŁOCHY)

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA błyskotliwa REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

(W99)

Materiał:
stop cynku i aluminium, a także drewno postarzane

Producent: Włochy

długość 105 cm
waga: 1,7 kg

To nie jest blaszana zabawka tylko realistyczna replika, której wagę poczujesz w rękach (waga i wymiary wzorowane na oryginale).

Nasze repliki broni palnej tworzone są ze specjalnych stopów, co uniemożliwia przystosowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest niezwykle rygorystycznie regulowany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni albo jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią wyłącznie artykuły dekoracyjne.

Poniżej kilka niebanalnych informacji:

\"Broń czarnoprochowa - typ broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest konsekwencją gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są zróżnicowanego rodzaju prochy bezdymne, tzw. Nitro.

Bronią czarnoprochową są wszelkiego typu działa i broń ręczna wykonane do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, w głównej mierze istotnie produktywniejsze i nie kreujejące dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była z zasady ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, przeróżnymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją też liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej użytkowano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach lub łuskach.

W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej użytkowano różnorodne rodzaju mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (stosowany w broni na amunicję scaloną, z reguły w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności techniczne wykonania gwintu, a także najczęściej kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć przez całą lufą, uważając żeby go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, asygnowane bardzo do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę przede wszystkim gwintowano, w ten sposób widocznie powiększając jej celność. W broni ręcznej asygnowanej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach i w kartaczach, gwintu nigdy nie wykorzystywano. Broń czarnoprochowa może być dedykowana do strzelania jednocześnie kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem\"1.

\"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki poprzez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory wywołujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej użytkowane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu wykorzystywanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym obfite uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy użytkowany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go poprzez zamek kapiszonowy, następnie poprzez broń odtylcową.

Zamek skałkowy rodzaju francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, że pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią tworząc najpopularniejszy typ zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były wyekwipowane w ten typ zamka\"2.

1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739

2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557