Nic poezji (Universitas)

Liryka Stanisława Czerniaka jest zjawiskiem nieszablonowym na tle polskiej poezji współczesnej. Mimo iż autor należy generacyjnie do pokolenia Nowej Fali, z biegiem lat wykształcił własny, odrębny styl, którego wyznacznikiem jest wdawanie się w poetyckim języku w dyskusję z tradycyjnymi ujęciami filozoficznymi. Jest to poezja wyrafinowana językowo i intelektualnie, przesycona rozlicznymi aluzjami do kulturowej tradycji Zachodu. Paweł Dybel ukazuje intrygujący obraz tej poezji, wyciąga przenikający ją egzystencjalny dramatyzm, a zarazem jej subtelną ironię i dowcip. W klarowny sposób objaśnia jej,,gry językowe", a także pięknie tropi jej filozoficzne implikacje. Książka Pawła Dybla o liryce Stanisława Czerniaka, podejmując kwestię relacji filozoficznego języka pojęć do poezji, wpisuje się w jedną z najważniejszych debat we współczesnej humanistyce. Zarazem stanowi ona cenne osiągnięcie interpretacyjne, i to nie tylko na tle dotychczasowych opracowań tej twórczości,na dodatek rozpraw dotyczących unikalnego gatunku, jakim jest liryka filozoficzna. Prof. Dr hab. Ryszard Nycz Ta książka to wymowny przykład,,krytyki towarzyszącej" (wedle Jerzego Kwiatkowskiego), rozjaśniającej trudne miejsca w wyrafinowanej poetycko i filozoficznie liryce autora Iskry buntu. Ciekawie napisana, ze znakomitymi interpretacjami, wprowadza twórczość Czerniaka w obieg narracji literaturoznawczych zarezerwowanych dla poetów pokaźnych, a nie przygodnych. To książka pisana prawidłowymi emocjami - wyczuwa się w niej kulturę obcowania z tajemnicą poezji, szacunek i sympatię do poety, uznanie. Prof. Dr hab.