Yoko Ogawa, autorka Ukochanego równania profesora, to jedna z najszczególniej wszechstronnych japońskich pisarek. Z tym samym mistrzostwem snuje ciepłe, kameralne opowieści o rodzinie, jak i przejmujące grozą opowiadania o tęsknocie, zazdrości i śmierci.Grobowa cisza, żałobny zgiełk w tłumaczeniu Anny Karpiuk to przejmujące grozą opowiadania o tęsknocie, zazdrości i śmierci.
Trzynaście powiązanych ze sobą opowieści, które wciągają nas w spiralę świata, z którego trudno uciec. Historia, która inicjuje się niewinnie – od słonecznego dnia i tortu z truskawkami, zabierze nas do pracowni kaletnika, szyjącego torbę na ludzkie serce, do ogródka pełnego marchewek w zarysie ludzkich rąk i do muzeum tortur.Grobowa cisza, żałoby zgiełk to powieść szkatułkowa, która zniewala tym bardziej, im głębiej zaglądamy do misternej szkatuły, w której autorka układa swoje przerażająco atrakcyjne opowieści.
wystarczy tylko uchylić wieczko…"— Podobno potrafi pan zrobić każdą torebkę. — Kobieta zdjęła okulary przeciwsłoneczne i zastukała długimi paznokciami w stół.— Oczywiście. — aby zamaskować konsternację, rozłożyłem przed sobą szkicownik.
— Czyli potrzebuje pani torby do noszenia serca?— Zgadza się."