Niniejsza powieść nie jest literaturą kobiecą - jakby się mogło z pozoru wydawać. Jest raczej obrazem destrukcji charakterów młodych ludzi, którzy wychowani w systemie PRL-u, pozbawieni wiary w ideały, przyjmują postawę cwaniacką, odrzucając wszelkie zasady etyczne.
Ich cynizm jest skutkiem najgorszych doświadczeń, których doznali na progu dorosłego życia. Uważam, że jest to przestroga aktualna dodatkowo dziś. "Odkąd sięgam pamięcią, literatura była moją pasją.
Brałam udział w przeróżnych konkursach literackich - niejednokrotnie z powodzeniem: III nagroda za powieść Wędrowne ptaki, wydana w 1989 r., II nagroda za Oazę w Międzyuczelnianym Ogólnopolskim Konkursie na utwór literacki.
Drukowałamśladowe opowiadania w gazetach, które ukazały się w zbiorach: Czarne i złote oraz Kocie szlaki." od autorki Powyższy opis pochodzi od wydawcy.