Godzina policyjna dla jaskółek (Fundacja Sąsiedzi)

Jeśli literatura w czasach maili, smartfonów, światłowodów, ma jeszcze jakikolwiek sens, to właśnie taki, by wytrącać nas z błogostanu i spokoju, w jakim wygodnie się umościliśmy, zezwalając sobie na myślenie, iż to świat zwariował, lecz my z tym nie mamy nic wspólnego.

Proza Aleny Brava wytrąca nas z tego błogostanu i spokoju, długo nie dając o sobie zapomnieć. Bohaterowie "Godziny policyjnej dla jaskółek" - członkowie barwnej, białoruskiej diaspory mieszkającej na Kubie, szefowa powiatowego domu kultury, wychowywana przez despotyczną matkę, chora na raka staruszka, myśląca obsesyjnie tylko o tym, jak jej niezaradny życiowo, pięćdziesięcioletni,,dzidziuś" sobie poradzi, gdy jej zabraknie - narysowani konkretną, wyrazistą, kreską, to lustro, w którym możemy przejrzeć się my wszyscy.

Świat bowiem nie toczy się osobno, niezależnie od nas, lecz jest starannie taki, jacy my jesteśmy - zbudowany z naszych lęków, obsesji i fobii, jakie wynosimy z dzieciństwa i niesiemy ze sobą poprzez całe życie.

przysłaniając się tymi lękami i fobiami, niełatwym dzieciństwem, skomplikowaną historią narodu, nieprzystępnym życiem, zwalniamy się z odpowiedzialności za to, by ten świat uczynić lepszym. Więc kto ma to zrobić jak nie ty$1576 - zdaje się pytać Alena Brava.

"Godzina policyjna dla jaskółek", to uniwersalna przypowieść o grzechu zaniechania względem świata nas wszystkich i literatura najwyższej próby. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.