Komunikacja społeczno-symboliczna starożytnej Krety. Próba charakterystyki okresu minojskiego, 214048_1 (Silva Rerum)

poprzez komunikację społeczną rozumie się zwykle przekazywanie informacji różnorodnego typu. Cykl ten odbywać się może przy pomocy różnych przekaźników (ludzie, media) i w różnorodny sposób. Tymi przekaźnikami i sposobami mogą być ponadto symbole.

Książka - Komunikacja społeczno-symboliczna starożytnej Krety. Próba charakterystyki okresu minojskiego ma pokazać, iż już od dawien dawna komunikacja społeczna miała swoje miejsce w strukturach społecznych.

Określenie ram chronologicznych książki - od 3000 r. P.n.e. Do 1200 r. P.n.e., a także miejsca odniesienia podejmowanej problematyki - Kreta, wynika ze spojrzenia na te elementy jako na strukturę wytwarzającą podwaliny naszej europejskiej cywilizacji i kultury i z chęci przedstawienia dowodów istnienia w tamtych czasach komunikacji społecznej i wpływu owej komunikacji na współczesnych Kreteńczyków.

Poza tym, Kreta minojska to miejsce, w którym upatrywać należy podstaw naszej europejskiej komunikacji społecznej. Wszak to cykl symbolicznego porozumiewania się (komunikowania) wywarł znaczny wpływ na europejskie państwa i narody, prowadząc przez wieki do ich rozwoju.

Zmiany zachodzące w sposobie komunikowania się, w samych formach przekazywania informacji i tworzenia różnych typów relacji w ciągu tysiącleci, skłaniają do ulepszonego przyjrzenia się wzorom kulturowym i nie tylko, dawnych praktyk komunikacyjnych.

Taki sposób spojrzenia na opisywaną problematykę daje cenne świadectwo dla antycznej wiedzy, a także stanowi ważną płaszczyznę dla zrozumienia istoty współczesnych sposobów komunikowania się i kodów kulturowych.

Pozwala to na dokonanie analizy sposobów postrzegania przez tamtejsze społeczeństwo porozumiewania się, a także organizowania przekazywanych informacji. W tym celu potrzebna jednak wydaje się szczegółowa analiza poszczególnych technik i zwyczajów komunikacyjnych, co wymaga skoncentrowania się na sposobach przekazywania informacji przeróżnego typu, wśród których znajdują się: przekaz słowny, system pisma, przekaz niewerbalny, komunikacja odnosząca się do kultu zmarłych i pomieszczeń grzebalnych, czyli kontakt ludzi z bóstwami i związane z tym przejawy kultu jak na dodatek składania ofiar, a także przekaz przy pomocy dzieł sztuki.

Ważnym okazuje się jeszcze przeanalizowanie użycia środków komunikacyjnych dla zróżnicowanych celów i odnoszących się do mocnych aspektów. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.