Opium przedstawia dwa oblicza Csátha: w pierwszej części demonstrujemy najlepsze z jego opowiadań, nieraz inspirowane psychoanalizą; w drugiej zaś fragmenty dzienników – przesycony erotyzmem zapis życia artysty targanego standardowymi dla przełomu wieków niepokojami, kronikę szaleństwa narkomana, który bezskutecznie walczy z nałogiem.