Dzienniki tom 4 1920-1930 (KARTA)

Świadectwo imponujące $437 sporo tysięcy stron pokrytych gęstym maczkiem $438 powstawało codziennie przez 34 lata. A w nim utrwalona wspólna historia Polaków i Litwinów. Autor dzienników, Michał Römer (prawnik, publicysta, działacz społeczny i polityczny, wolnomularz) był postacią genialną.

Wyprzedzał swój czas, umiał wyjątkowo celnie uchwycić istotę otaczającej go rzeczywistości. Dzięki niemu dziś można zrozumieć polsko-litewskie doświadczenie XX wieku.6-tomowa edycja dzienników Michała Römera, obejmująca lata 1911$4391945, demonstruje $440 obok spraw największej wagi $441 także codzienność epoki, sprawy społeczne i obyczajowe.

Autor w tomie 4. Opisuje nowo powstałe państwo polskie i Litwę, znaczne postaci, które je generujeły, relacjonuje najważniejsze wydarzenia wojny polsko-bolszewickiej, szczegółowo pokazuje akcję gen. Żeligowskiego na Wileńszczyźnie, a następnie życie polityczne i intelektualne w Kownie, dokąd przenosi się w 1920 rokuPierwsze tomy "Dzienników" spotkały się z wyśmienitym przyjęciem mediów.

Książce poświęcone były liczne audycje radiowe.Ukazało sięmnóstwo recenzji w wysokonakładowych magazynach, takich jak:,,Newsweek Historia",,,Do Rzeczy" (recenzje kolejnych tomów),,,W Sieci", na portalach historycznych (m.in.: Histmag.org, Historia.org, wpolityce).

Dzienniki były też książką tygodnia na portalu Instytutu Książki. A oto fragment entuzjastycznej recenzji prof. Krzysztofa Ćwiklińskiego, która ukazała się na tej stronie:,,Jego dziennik, a opublikowane niedawno pierwsze tomy to dwa z sześciu, jest kroniką świata, który z burzy się wyłoniwszy w burzy przepadł, lekturą fascynującą, mądrą, niezwykłą, zwyczajną i niezwyczajną, prozaiczną i profetyczną często.

Jest w niej tak sporo, że od tego nadmiaru, raz ascetycznego, raz zabawnego, w głowie się kręci. Ten, kto wydobył rękopis z Centralnej Biblioteki Litewskiej Akademii Nauk, dokonał rzeczy obszernej. Ci, którzy edycję przygotowali, jeszcze obszerniejszej.

Nadzieja, iż największej rzeczy dokona teraz w umysłach Polaków i Litwinów sam dziennik. Co daj Boże.