Marta guśniowska - marvin (Tashka)

Karolina ObszyńskaMarvin, czyli jak unikać umierania.wystarczy nie chodzić do lekarzy. W końcu oni zawsze coś znajdą. Tak twierdzi Marvin, dinozaur, który zrodził się spod pióra Marty Guśniowskiej i nagle, ni stąd, ni zowąd, zupełnie niechcący dowiedział się, że najczęstszą przyczyną umierania dinozaurów jest wyginięcie.Bezlitosna statystyka zmusiła Marvina do natychmiastowego podjęcia decyzji o życiu „tu i teraz". I tak pocieszny dinozaur, dotąd spędzający wolne chwile niemal wyłącznie na jedzeniu lodów, zapragnął mieć przyjaciela. Przypadkiem znalazł aż dwóch i z tego przypadku zrodziło się najszczególniej egzotyczne trio świata – dinozaur, żółw i motyl. Odtąd przyjaciele będą podróżować, aby znaleźć sposób na pokonanie strachu, samotności i śmierci. Różnice wysokogatunkowe pomiędzy Marvinem, Finnem i Ulissesem oraz wynikające z nich różnice osobowościowe, stworzą nietuzinkowe przypadki i pozwolą szerzej spojrzeć na znane nam wszystkim sytuacje. Marta Guśniowska prowadzi tę historię w charakterystyczny dla siebie sposób – osadza ją w konwencji komedii, doprawiając sporą ilością żartów budowanych na dosłownym rozumieniu języka. Dlatego Marvin, gdy mówi, iż „budzi się w perfekcyjnej formie", ma na myśli formę do keksu, w której sypia, a gdy „zasięga języka" to faktycznie wyciąga łapki do siedzącego wysoko na bibliotecznej półce czerwonego języka. Standardowy fason autorki sprawia, że utwór czyta się ekspresowo i przyjemnie, tu i ówdzie napotykając grę słów, która odbiera poważnym tematom trochę niepotrzebnej powagi.Historia Marvina to pełna wrażliwości i ciepła lekcja oswajania cierpienia, samotności i odchodzenia. Forma jej podania łagodzi niełatwy temat, a niezwykli bohaterowie czynią tę historię jeszcze bardziej fantastyczną. Dziecko nauczy się z niej o wartości przyjaźni, pomagania i doceniania chwil, które nad wyraz prędko pryskają. Co więcej, jest to po prostu niebanalna historia przygodowa, w której bohaterowie napotykają na mnóstwo zaskakujących, nieoczywistych przypadków. Podoba się na przykład moment spotkania z Diabłem – dla tych, którzy się go obawiają, to gotowy poradnik zbicia reprezentanta złej mocy z pantałyku. Z moralizatorskim przesłaniem i dawką korzystnego humoru Guśniowskiej idą w parze ilustracje autorstwa Roberta Romanowicza. Jego pomysł na typowe zobrazowanie nie tylko trzech głównych, lecz też wszystkich pobocznych postaci, sprawdził się idealnie. Mamy kolorową, starannie zilustrowaną bajkę, w której na pyszczkach bohaterów widać każdą najdrobniejszą emocję, choć pozostają one wciąż nad wyraz umownymi wizjami dinozaura, żółwia i motyla. No i postać Diabła, która sama w sobie jest już dość fascynująca, ponadto z pomocą Romanowicza zyskuje nieoczywisty, nieco prześmiewczy sznyt. Przygarnijcie „Marvina". To w końcu ostatnia szansa, żeby poznać tak blisko jakiegokolwiek dinozaura.