Pełna pasji i furii, podziwiana i nienawidzona, popularna i zapomniana. Malarka uderzających skrajności i totalnych przeciwieństw. Zofia Stryjeńska. Co kochała, a czego się bała? Z kim się przyjaźniła i gdzie bywała? Jak piła wódkę i przeklinała? Co przemilczała? Angelika Kuźniak odkrywa przed czytelnikami zapomniane życie wybitnej polskiej malarki art déco. Z jej biografii wyłania się pełnokrwista kobieta, której zmagania są tyleż fascynujące, co uniwersalne. Świeże wydanie książki mieści specyficzny „Słownik Zochy" opracowany poprzez Angelikę Kuźniak. Rodziłam się u zbiegu dwóch epok. Za późno, żeby tańczyć kankana, za wcześnie, by podziwiać rozbicie atomu. Oscyluję więc krańcowo pomiędzy przepaścią a nadzieją. Zofia Stryjeńska Z listu do siostry Maryli, 1969 rok: „Staremu nudziarzowi o sobie pisać zabraniam. Nie zamierzam błąkać się w nudzie i szarzyźnie choćby po mej dematerializacji. Niech będzie w tym pisaniu tempo, ruch, kolor, energia. Niech mi na nowo w żyłach zacznie pulsować! […] Saludos"