Prezentowany ponizej przeklad Ksiegi niepokoju oparty zostal na dziewiatym wydaniu Richarda Zenitha (2011). Tym samym wprowadza on znaczne zmiany w odniesieniu do poprzedniego wydania Ksiegi w moim przekladzie (opartego na czwartym wydaniu Zenitha z 2003 roku), ktore ukazalo sie Warszawie w 2007.
Poza tym, ze tekst przeszedl nowa redakcje w oparciu o nowy oryginal, zostal tez poszerzony o wspomniane siedem fragmentow. Uwzgledniono w nim takze kilkaset zmian wyniklych z nowych odczytan rekopisow - w wiekszosci przypadkow nadajacych zdaniu calkiem nowy sens - oraz pousuwato czesc akapitow.
Te z "dużych fragmentow" (skladajacych sie na druga czesc ksiazki), ktore w poprzednich wydaniach nosily jednakowe tytuly, a zroznicowane byly numerycznie, teraz zostaly polaczone w calosci podzielone jedynie gwiazdkami.
Na koncu umieszczono kilka szczatkowych tekstow (oznaczonych jako apendyksy), ktore Wydawca zidentyfikowal jako nieukonczone fragmenty Ksiegi niepokoju albo/i wersje fragmentow istniejacych. [...]Dokonane poprzez Richarda Zenitha drobiazgowe, bibliofilskie opracowanie Ksiegi zostalo w polskim wydaniu zredukowane do niezbednego minimum.
Oryginal opatrzono w szczegolowe przypisy informujace miedzy innymi o datach (datowanych fragmentow), o tym, czy dany fragment zostal napisany recznie, czy na maszynie, jak rowniez o wszelkich wariantach poszczegolnych slow i zdan.
W przypisach do polskiego wydania pomijalem te kwestie, a w przypadku fragmentow pozostawionych w roznych wersjach wybieralem taka propozycje Autora, ktora uznalem za najstosowniejsza.Michal Lipszyc, Ze wstepu