Zatroskana koloratka. Pasterze i najemnicy

W roku 1976 przyszły autor "Zatroskanej koloratki" odpowiedział na wewnętrzny głos: "Pójdź za mną" i rozpoczął drogę przyjaźni z Tym, który ponad dwa tysiące lat temu powołał do istnienia swój Kościół. W roku 1982, po przyjęciu święceń kapłańskich, stał się nieznacznym trybikiem tej Instytucji. W roku 1986 roku przeszedł do stanu świeckiego i od tej chwili Kościół ukarał go suspensą, pozbawiając wszelkich praw wynikających z mocy święceń. Ludzki wyrok nie mógł mu jednak wziąć przyjaźni z Chrystusem, który był za każdym razem kimś szczególnie ważnym w jego życiu! przez prawie trzydzieści lat nieprzerwanie odczuwał Jego bliskość, obdarzony cudem efektownej miłości, której historię opisał w pierwszej swej książce pt. "Zakochana koloratka". Teraz do dłoni czytelników trafia druga książka Kryspina Krystka pt. "Zatroskana koloratka. Pasterze i najemnicy", w której przedstawia drogi tych, którzy kiedyś, podobnie jak on, usłyszeli głos: "Pójdź za mną". W pierwszej części książki – "Za murami seminarium" – opartej o osobiste wspomnienia, demonstruje życie młodych ludzi w świecie hermetycznie zamkniętym, w którym, pod okiem moderatorów, budują swoje powołanie do służby Bogu i ludziom. Obraz ten zmusza do zadania pytania: czy seminarium w takim profilu przygotowuje korzystnych pracowników Winnicy mężczyzny? Druga część, zatytułowana "Drogi i bezdroża Kościoła", to refleksje nad historią tej Instytucji, którą przed wiekami powołał Jezus z Nazaretu i przekazał swoim pomocnikom w sutannach. Trzecia część – "Wywiad" mieści wizję autora, która jest tylko literacką fikcją. Ale czy utopijną…? A może należałoby ją uznać za konieczną przyszłość Kościoła, by nie stał się tylko skansenem przeszłości? Najważniejszym pytaniem […] jest: Ile w obecnej Instytucji, która mieni się spadkobiercą tradycji pierwszego Kościoła, jest faktycznie Chrystusowego Kościoła pierwszych lat? Powyższy opis pochodzi od wydawcy.